گرامی باد اول ماه مه روز جهانی کارگران

گرامی باد اول ماه مه روز جهانی کارگران

از هنگام شورش کارگران آمریکا در شهرشیکاگوبرای افزایش دستمزد و کاهش ساعات کار ۱۲۹ سال می گذرد. خیزش پرشکوه کارگران در این روز تاریخی دست آوردهای عظیم و تاریخسازی را برای طبقه کارگر به ارمغان آورد. صفوف بهم پیوسته کارگران وخروش انقلابی آنان برعلیه بیدادگریهای امپریالیسم موجب شد تا ۱۴ ساعت کارروزانه به ۸ ساعت تقلیل یابد.
از آن هنگام تا کنون همه ساله اول ماه مه کارگران و انقلابیون در سراسر جهان با برپایی تظاهرات و رژه های باشکوه این روز تاریخی را گرامی می دارند، همبستگی و قدرت طبقاتی خودرا درمقابل نظام سرمایه داری نمایش می دهند.

درایران رژیم دیکتاتوری - مذهبی حاکم ارتجاعی ترین قوانین کار را وضع نموده و کارگران فاقد هرگونه تشکل مخصوص به خود می باشند.هرسال در روز اول ماه رژیم جمهوری اسلامی ایران به نیابت از سوی کارگران اقدام به برپایی میتینگ فرمایشی می نماید و هرگونه تظاهرات و راه پیمایی کارگران ممنوع می باشد.
درایران تحت حاکمیت نظام اسلامی، مالکیت خصوصی چنان مقدس است که سرمایه داران می توانند شرایط زندگی کارگران را روز بروز غیر قابل تحمل تر کنند و بر دزدی و ثروت افسانه ای خود بیافزایند. واقعیتهای بی چون و چرای اقتصادی ثابت می کند ثروت گروه کوچکی از افراد نظیر دست اندرکاران قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیاء ، بازاریان، صاحبان کارخانه ها ، گردانندگان دستگاه بوروکراتیک ، فرماندهان و آمران سرکوب بطرز حیرت آوری افزایش یافته است. گزافه نیست اگر بگوئیم زبان از بیان تجملات زندگی سران رژیم قاصر است و این در حالی است که دم به دم بر فقر و فلاکت طبقه کارگر و عامه مردم افزوده می شود.

آن مکانیسم اقتصادی که در ابتدای روی کار آمدن رژیم جمهوری اسلامی بر پایه بورژوازی تجاری استوار بود ، اکنون به یک بورژوازی بوروکراتیک تمام عیار تبدیل شده است.آن روابط بازرگانی که محورش فروش نفت و خرید مواد اولیه و کالاهای ساخته شده غرب بود تا حد زیادی دچار دگرگونی شده است.اکنون کنترل نفت و سایر منابع طبیعی به انحصار قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیاء که متعلق به سپاه پاسداران ایران می باشد در آمده است. سپاه پاسداران اکنون هم قوه مقننه رادر اختیار دارد، هم قوه قضائی و هم قوه اجرائی کشور را. از اینرو قدرت واقعی در دست سپاه است ، هرچند دولت روحانی با پشتیبانی غرب می کوشد اختیارات سپاه رامحدود سازد. سپاه پاسداران برای بقاء قدرت خود به نحوی از فروش نفت و سایر منابع طبیعی استفاده می کند که قدرت نظامی اش در اولویت قرار گیرد. برای سپاه امتیاز دهی به چین و روسیه در ازاء دریافت موشک و تکنولوژی نظامی بیش از رونق در زندگی و امور معیشتی مردم اهمیت دارد.درهمان حال حراج منابع طبیعی کشوردر کشورهای امپریالیستی غرب تا آنجا که جناح رقیب(روحانی - رفسنجانی - جناح اصلاح طلب) قدرت را از ایشان نرباید اشکالی ندارد. درچارچوب این سیاست است که این روزها† در میان هر دو جناح «اصولگرا» و «اصلاح طلب» نه «نفرتی» از غرب دیده می شود و نه شعارمرگ بر این یا آن کشور امپریالیستی.
اکنون مدتی است سران رژیم با تسلیم شدن در برابر دول امپریالیستی غرب وکنارنهادن بلند پروازیهای هسته ای ، ´ اراده تسلیم ناپذیرª خودرا فقط در سرکوب مبارزین و اعدام آنان حفظ کرده اند.امریکه با رضایت و خشنودی ´پرچمداران «حقوق بشر» نیز همراه است.

برنامه هسته ای ایران
رژیم جمهوری اسلامی ایران طی چندین سال ده ها میلیارد دلار از دارائیهای مردم ایران را خرج مراکز هسته ای نمود. قبل از آنکه بمب اتمش تکمیل شود شروع به تهدید اسرائیل و کشورهای عربی و حتی غرب نمود، غافل از اینکه سیستم نظام سرمایه داری چنان جهانی و بهم پیوسته است که هیچ کشوری نمی تواند به تنهایی نیازهای مواد اولیه ، تکنولوژی و صنعتی خودرا در سطح بالا فراهم نماید. تحریمهای اقتصادی غرب چنان کمر رژیم را شکسته است که برای دریافت ماهیانه ۴۹۰ میلیون دلاراز دارائیهای بلوکه شده ، حاضراست دلارهای دریافتی را به درهم تبدیل و از امارات عربی به طرز شرم آوری آنها را با چمدان به ایران انتقال دهد.

توافق هسته ای رژیم در لوزان ما را با اوضاع جدیدی مواجه کرده است. از یکسو سران رژیم تسلیم غرب گردیده و پذیرفته اند تا تمام تأسیسات هسته ای ایران را نا کارآمد کنند، از جانب دیگر هراس دارند این حقیقت را به مردم ایران اذعان کنند. در حقیقت توافق لوزان صلحی است بین قدرتهای بزرگ امپریالیستی با مرتجعین حاکم بر ایران. این آشتی روند «اصلاحات» را آنطور برنامه ریزی کرده است تا شرکتهای چند ملیتی امپریالیستی همانند دوره شاه انحصار بیشترمراکز صنعتی و کالاهای وارداتی را در اختیار گیرند. بیهوده نیست که از هم اکنون شرکتهای آلمانی ، فرانسوی ، ایتالیایی ، سوئیسی و دیگر شرکایشان در هتلهای ایران پرسه می زنند و منتظرند تا پس از نهایی شدن قرارداد لوزان بازار پرسود ایران را در اختیار گیرند.

طبقه کارگرایران اکنون روشن تر از هر زمان دیگری به تجریه می بیند که نه وعده وعیدهای خمینی بعنوان بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، نه سخنان بیهوده و عبارت پردازیهای عوام فریبانه خامنه ای، رفسنجانی ، خاتمی، روحانی و دیگران ، جز تشدید فقر وفلاکت عمومی ثمره دیگری به بار نیاورده است. طبقه کارگر اکنون بوضوح دریافته است که دنیای سرمایه داری هیچگونه پایبندی به حقوق بشر ندارد. اگر جز این حقیقت ساده بود، بعد از صدور ۵۷ بیانیه از سوی کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل در محکومیت رژیم جمهوری اسلامی ایران بخاطر سرکوب ، شکنجه و کشتار مردم ، باز´پرچمداران حقوق بشرª بخاطر عقد قرارداد پشت درب سفارتخانه های این رژیم صف نمی کشیدند. دنیای غرب با این کردار آشکارش ثابت کرد خود نیز پای بند هیچگونه قوانین بین المللی نمی باشند و فقط به قیمومیت از سوی سرمایه داران کشورشان دست هر راهزن و مرتجعی نظیر رهبران جمهوری اسلامی ایران را می فشارند.

شکست سیاستهای امپریالیسم آمریکا در عراق و افغانستان موجب شده است تا به بهانه´ قدرت منطقه ای شدنª نقش ژاندارمی به رژیم ایران واگذار کنند. بدون شک پذیرش چین وظیفه ای باعث خواهد شد تا بیش از پیش رژیم ایران درگیر جنگ دریمن شود. جنگی که در نهایت می تواند به جنگ شیعه و سنی منتهی شده ودرنهایت حاصلی جزجنگ بیهوده ۸ ساله با عراق به بار نمی آورد.

کارگران مبارز
†نابخردی های سران حاکم بر ایران پایانی ندارد. آنها برای حفظ بقای حکومت خود با هرساز غرب و شرق آماده رقصند. به چین امتیاز می دهند چراکه خودرا « مدیون » روزهای تحریم گذشته وداشتن موقعیت تجاری برای روز مبادا می دانند. علاوه براین حفظ مالکیت بانکهایی که بنام امثال عسگراولادیها دراین کشور تأسیس کرده اند از اهمیت ویژه ای برایشان برخورداراست.
از روسیه نمی توانند فاصله بگیرند چراکه باز در آینده آنجا که پای وتوی شورای امنیت در کاراست به قدرت آنها نیاز دارند ، علاوه براین بلند پروازیهای موشکی رژیم نیز پیوند آنهارا مستحکم کرده است.

بخشی از هیئت حاکمه که خودرا نماینده ´اصلاحاتª معرفی می کند و اکنون رفسنجانی و روحانی آنهارا نمایندگی می کنند سخت شیفته غرب می باشند. این جناح خوب می داند که قدرت اجرایی را از کف داده لذا این روز ها در نظر دارند با تحت نفوذ قرار دادن نیروی انتظامی ، مهره های قدیمی و بازنشسته ای نظیر محسن رضائی ، علی شمخانی و دیگران را به بهانه های مختلف واردمیدان کنند.عشوه های آزادیخواهانه هفته گذشته روحانی برای نیروی انتظامی مبنی بر اینکه شما ´قانونª را اجرا کنید و نه اسلام را، در چارچوب همین دسته بندیها و یارگیریهائی است که روز بروز در میان هیئت حاکمه بیشترمی شود.
بدون شک درآینده نیز دنیای غرب و جناحهای درگیر حاکمیت جمهوری اسلامی ایران، به جز منافع خویش هیچ چیزدیگری را مد نظر نخواهند داشت. از اینروتنها راه نجات از این شرایط طاقت فرسا ، اتحاد و همبستگی نیروهای مبارز برای سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی ایران و برقراری حکومتی واقعا دمکراتیک می باشد.